Święto Niepodległości

Witamy wszystkich gości.
Dzisiaj święto Polski
-Dzień Niepodległości.

Cofnijmy się w czasie.
Przypomnijmy sobie
jak to wszystko było,
co się wydarzyło.

Trzy państwa się zebrały,
kraj nasz podzieliły.
Niezależnej Polsce
rządy narzuciły.

Austria, Prusy i Rosjanie
Polskę z mapy wymazały,
urzędy i szkoły
ludźmi swymi obsadzały.

Ponad sto lat trwania
upokorzeń, męki
pod obcym zaborem
całej tej udręki.

Mowę nam zabrano,
polskie obyczaje,
ale Polak patriota,
tak się łatwo nie poddaje.

Rodził się duch walki,
Rotę wciąż śpiewano,
o wolności kraju
skrycie rozprawiano.

Wielkie trzy mocarstwa
w końcu się skłóciły
i walkę zawziętą
ze sobą stoczyły.

I „Pierwsza Brygada”
się wtedy zrodziła,
o Ojczyznę utraconą
z honorem walczyła.

Dla Austrii i Niemiec
wojna już przegrana.
W Rosji rewolucja,
w Polsce wolność odzyskana.

11 listopada roku 1918-ego
następuje koniec zaboru obcego.

Znów na mapie świata
Polskie państwo gości.
Nikt nam nie odbierze
już niepodległości.

Dumny, biały orzeł
ściany nam ozdabia.
Dumnie polskie dziecko
światu odpowiada:

– Kto ty jesteś?
– Polak mały.
– Jaki znak twój?
– Orzeł biały.
– Gdzie ty mieszkasz?
– Między swemi.
– W jakim kraju?
– W polskiej ziemi.
– Czym ta ziemia?
– Mą Ojczyzną.
– Czym zdobyta?
– Krwią i blizną.
– Czy ją kochasz?
– Kocham szczerze!
– A w co wierzysz?
W Polskę wierzę!

„Orzeł Biały” Władysław Bełza

– Czy wiesz, jaki to znak: W czerwonym polu 
Biały ptak? – 
Wiem – 
odpowiedział Janek mały – to jest znak Polski, 
Orzeł Biały. 

 „Orzeł Biały”  Maria Łaszczuk

Powiewa flaga, gdy wiatr się zerwie, 

a na tej fladze jest biel i czerwień

Czerwień to miłość, biel- serce czyste 

Piękne są nasze barwy ojczyste

„Powiewa flaga” Czesław Janczarski